![]() |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() |
بر اساس كرايترياي تشخيصي ذكر شده كليه بيماران به عنوان نوروفيبروماتوز نوع 1 تشخيص داده شدند .
از نظر
عوارض بيماري، بيشترين عارضه شامل مشكلات چشمي (تورم اربيت، انحراف چشم، ضعف ديد و
كوري) در 3 مورد، ناتواني در راه رفتن (بيحسي پاها و فلج اندام تحتاني) در 3 مورد،
تودههاي مچ دست و گردن، تومور
CNS،
لگن و مثانه، فشارخون بالا و خونريزي گوارشي، هرکدام يک مورد بودهاند.
گليوم بينايي و درگيري عروقي در هيچ بيماري ديده نشد. در 7 مورد، بيماران داراي علايم عصبي بودند كه شامل عقبماندگي تكامل عصبي و نابينايي دوطرفه در يك مورد، عقبماندگي ذهني و اختلال مخچهاي در يك مورد، افتادگي پلك در يك مورد، عقبماندگي ذهني در 3 مورد و هيدروسفالي در يك مورد بوده است. در 5 مورد، بيماران دچار ضايعات استخواني بودند که شامل استئوپوروز وكيفوز گردن به علت نوروفيبروم (يك مورد)، نامنظمي لبه قدامي دندهها و نامنظمي برجستگي كلونوييد راست و باريك شدن ترقوه راست (يك مورد)، كيفوز توراكولومبار و تخريب زينتركي (يك مورد)، تخريب وسيع زينتركي و اسپينا بيفيدا (يك مورد)، كرانيوسينوستوز (craniosynostosis) و كيفواسكوليوز (يك مورد) بوده است. يك بيمار فشار خون بالا داشت كه به درمانهاي معمولي پاسخ نداده بود ولي در سونوگرافي شكم، غدد فوقكليوي طبيعي بودند. دو بيمار سابقه تشنج داشتند كه به درمانهاي معمولي پاسخ داده بودند، يكي از آنها درجاتي از عقبماندگي ذهني و نيز آتروفي لوب فرونتال راست و چپ در CT- اسکن داشت و در مورد دوم، تصويربرداري طبيعي بود. در عين حال در 3 مورد، تشخيصهاي اوليه تب روماتيسمي و تنگي كانال نخاعي مطرح شده بود كه بعد از جراحي و پيشرفت علايم، به تشخيص درست رسيدند. در 8 نفر از بيماران تحت بررسي (معادل 50 درصد)، نوروفيبروم ديده شد كه در 4 مورد نمونهبرداری انجام شده و تشخيص شوانوم داده شده بود. از نظر نتايج پرتونگاري، كلسيفيكاسيون پراكنده در تنتوريوم و فالكس مغز، سيسترنا مگناي وسيع بدون توده فضاگير مغزي، دانسيته مخلوط در ناحيه سوپراسلار، كلسيفيكاسيون ظريف حاشيهاي، تخريب وسيع زينتركي و آتروفي لوب فرونتال بيشتر در سمت چپ؛ هرکدام يک مورد ديده شدند. در مواردي كه نمونهبرداري از ضايعات به عمل آمده بود، در يك مورد نوروفيبروم و شوانوم و در 3 مورد نوروفيبروم گزارش شده بود . بحثدر اين مطالعه، ميانگين سن بيماران 6/7 سال بود و با توجه به اينكه 11 مورد در سن زير 10 سال تشخيص داده شدند، به نظر ميرسد که احتمال تشخيص نوروفيبروماتوز در تشخيص افتراقي پزشكاني كه مورد مراجعه بيماران بودهاند، قرار داشته است. در عين حال در 3 مورد، تشخيصهاي اوليه تب روماتيسمي و تنگي كانال نخاعي مطرح شده بود كه بعد از جراحي و پيشرفت علايم، به تشخيص درست رسيدند. اين بيماري به صورت اتوزوم غالب منتقل ميشود و مواردي از آن نيز به صورت جهش (50 درصد) روي ميدهند5.در اين مطالعه نيز معادل 7/43 درصد موارد، والدين بيمار خويشاوند بودند. نسبت ابتلا از نظر جنسيت در بيمارن مورد مطالعه برابر بوده است كه مشابه ساير مطالعات ميباشد. از نظر نشانههاي بيماري، در 5/87 درصد بيماران، لكههاي شيرقهوهاي و در 25/31 درصد موارد، ككومك و در 50 درصد بيماران، نوروفيبروم وجودداشته است.. وجود لكههاي شيرقهوهاي، شاهعلامت نوروفيبروماتوز است و تقريباً در 100 درصد بيماران وجود دارند. اين لكهها در بدو تولد وجود دارند ولي اندازه و تعداد آنها طي زمان افزايش مييابد. ككومك در ناحيه زير بغل و مغبني، به قطر 3-2 ميليمتر ديده ميشود4. گاهي لكههاي هيپرپيگمانته روي نورومهاي مولتيپلكس قرار دارند كه در معاينه بيماران بايد به اين نكته توجه نمود1.
در 8 نفر
از بيماران تحت بررسي (معادل 50 درصد)، نوروفيبروم ديده شد كه در 4 مورد
در اين مطالعه، استئوپوروز از ضايعات استخواني و كيفوز گردن به علت تومور گردن ، نامنظمي لبه قدامي دندهها و كلنوييد راست و كيفواسيكوليوز لومبار و تخريب وسيع زينتركي، اسپينا بيفيدا و كرانيوسينوستوز و ضايعات استخواني ستون فقرات ديده شد. . ضايعات استخواني در نوروفيبروماتوز طيف وسيعي را از پسودوآرتروز مادرزادي7، اختلالات ديستروفيك ستون مهرهاي به علت نوروفيبروماتوز كه نياز به جراحي قوس قدامي و خلفي دارند8 تا افزايش رشد يك اندام به طور مادرزادي را شامل ميشود9و4.
در اين
مطالعه، يك مورد كوري دوطرفه و دو مورد استرابيسم، يك مورد افتادگي پلك و 3 مورد
ندول ليش وجود داشت و در
CT-
اسكن انجام شده، در يك مورد تورم بافت نرم اربيت مشاهده شده بود. در مطالعه
Illgren
و
همکاران در 89 بيمار، 87 مورد گليوم اپتيك مورد بررسي قرار گرفتند که محل آن بيشتر
در اطراف عصب اپتيك و مخچه و اطراف بطن سوم بود10.
در مطالعه توسط آ قاي
Haltگليوم اپتيك در 23% بچه هاي مبتلا به نوروفيبروماتوز
ديده شده بود در حاليكه اين نسبت در مطالعه آقاي
Huson
4/2% بوده است ،بنابراين شيوع اين تومور در مطالعات مختلف متفاوت است .1 البته مشاهده دانسيته مخلوط در ناحيه سوپراسلار و تخريب وسيع زينتركي، حاكي از وجود تومور CNS است كه ميتواند گليوم نيز باشد که در يك بيمار منجر به كوري دوطرفه شده بود ولي بدليل عدم همراهي با نوروم اكوستيك بيمار در گروه نوروفيبروم نوع 1 قرار گرفت .1 وجود نورومهاي پلكسيفرم در ناحيه اربيتال و پرياربيتال در اين بيماران باعث پرويتوز ميگردد كه در بيماران ما وجود نداشت11. وجود تومورهاي مسير بينايي، با هيدروسفالي انسدادي همراه است كه باعث كوري در بيماران ميگردد12. وجود ندولهاي ليش Lisch(هامارتوم عنبيه) در صورت وجود لكههاي شيرقهوهاي، تشخيص را تاييد ميكند و تقريباً در 10 درصد بيماران زير 6 سال و 100 درصد بيماران در سن 20 سال و بيشتر وجود دارد1. در مطالعه حاضر اين ندولها در 3 مورد (معادل 75/18 درصد) وجود داشت. ديسپلاري استخوان اسفنوييد، نازك شدن استخوانهاي دراز و اسكوليوز به عنوان شايعترين تظاهر ارتوپدي نوروفيبروماتوز مطرحند4. كنگرهدار شدن قسمت خلفي جسم مهره به علت اتساع سخت شامه كه ، بر روي جسم مهره فشار وارد ميکند، ايجاد ميگردد10.
در اين
مطالعه تومورهاي
. وجود حملات صرعي كانوني يا ژنراليزه ميتواند در دوران كودكي ظاهر شود که در 7 درصد بيماران مورد مطالعه Huson مشاهده گرديد که برخي از آنها در EEG، نماي هيپسآريتمي داشتند10. در صورت شك به وجود تومور، انجام MRI در حالت weighted 2T ميتواند تشخيصي باشد كه حتي در صورت عدم وجود تومور مناطق با افزايش دانسيته را در مغز نشان مي دهد كه در طول زمان تمايل به ناپديد شدن دارند.4 وجود خارش در يك بيمار بدون همراهي با عارضه خاصي مشاهده شد. Johnson نيز در مطالعهاي يك مورد بيمار مبتلا به نوروفيبروماتوز را با خارش لوكاليزه به علت تومور نخاعي گزارش نموده بود13.
فشار خون
بالا در يك بيمار ديده شد ولي در سونوگرافي شكمي وي تومور يا توده خاصي در
ناحيه
غده فوقكليه ديده نشد. هيپرتانسيون اين بيماران ميتواند ناشي از تنگي عروق كليه
به علت فئوكروموسيتوم باشد4.
در مطالعات اخير، كاهش ترشح هورمون رشد در اين بيماران ثابت شده و يكي از بيماران مورد مطالعه، خونريزي گوارشي داشت كه همراه با کمخوني هيپوكروم ميكروسيتر بوده است ولي در يك مطالعه در كشور تايوان، كودك 10سالهاي را با خونريزي گوارشي، گزارش نمودند كه دچار تومور ليوميوم در پروگزيمال ژژنوم بوده است ، اين تومور معمولاً در كودكان ديده نميشود16.
نتيجهگيري توجه
به كرايترياي تشخيصي اين بيماري بخصوص در بيماراني كه لكه هاي شير قهوه دارند بسيار
حائز اهميت ميباشد ، در صورت تشخيص بيماري نوروفيبروماتوز در يك كودك احتمال يافتن
نشانه هاي بيماري در ساير افراد خانواده بدليل طبيعت ژنتيك آن وجود دارد
و با وجوديكه تشخيص
زودرس نميتواند از ايجاد علائم بعدي جلوگيري كند ، انجام آزمايشات مكرر بصورت تصوير
برداري مي تواند در يافتن تومورها و درمان زودرس آنها موثر باشد كه در پروگنوز
بيماري موثر است . 1
نوروفيبرماتور در موقع تولد فقط علائم استخواني دارد.
منابع 1. Berg-BO . Neurocutaneous syndroms. In: Swaiman Kenneth F. Pediatric neurology. 3rd ed. St Louis: Mosby , 1994. 2. Neville HL. Seymur-Dk , Slopis-J , Gill-BS , Moore-BD , Lally-KP , Andrassy-RJ The role of surgery in children with neurofibromatosis. J-Pediatr-Surg.2001;36:25-29. 3. Developmental diseases of the nervous system .chapter 38. Adams-R , Victor-M , Allan-HR . Principles of Neurology. 6th ed. New York: McGrow Hill, 1997. 4. Haslam-RHA .the nervous system , part 26. In: Behrman-R, kliegman-R , Robert, Jenson-B. Nelson textbook of pediatrics. 16th ed. Philadelphia.W.B. Saunders, 2000. 5. Gold-AP. Neurocutaneous disorders. In: Rowland-LP. Merrit’s textbook of neurology. 9th ed. Baltimore: William’s & Wilkins, 1995. 6. Bodensteiner-JB.pediatric neurology, Pediatric clinics of North America. W.B. Saunders, 1992; 39(2):600-607 7. Keret-D, Bollini-G, Dungl-P, Fixsen-J , Grill-F , Hefti-F , Ippolito-E , Romanus-B . The fibula in congenital pseudoarthrosis of the tibia: the EPOS multicenter study. J Pediatr-Orthop –B , 2000;9(2):69-74. 8. Parisini-P, Di Silestre-M, Greggl-T, Paderni-S , Cervellati-S , Savini-R . Surgical correction of dystrophic spinal curves in neurofibromatosis: a review of 56 patients. Spine 1999;24(21):2247-2253. 9. Turra S, Santini S, Gagnani G, Jacopetti T. Gigantism of the foot: our experience in seven cases. J Pediatr Orthop 1998;18(3):337-345. 10. Huson-SM. Neurofibromatosis.In: Swash M. Clinical Neurology. Churchill Living Stone; 1991. 11. Sindhu-K, Downie-J, Gabrial-R , Martin-F . Aetioliogy of childhood proptosis. J Pediatr-Child-Health 1998;34(4):374-379. 12. Shuper-A, Korneich-L. Visual pathway tumors and hydrocephalus.Pediatr- Hematol Oncol 2000;17:463-468. 13. Johnson-RE, Kanigsberg-ND, Jimenez-CL . localized pruritus, a presenting sysptom of a spinal cord tumor in a child with features of neurofibromatosis. J Am Acad- Dermatol.2000;43(5pt2):958-961. 14. Howel-SY, Wilton-P, Lindberg-A, Shalet-SM.Growth hormon and neurofibromatosis. Horm-Res.2000;53 (suppl):170-176. 15. Collet Solberg-PF, Sernyak-H, Satin smith-M , Katz-LL , Sutton-L , Mlloy-P , Moshang-TJR . Endocrine outcome in long term survivors of low grade hypothalamic chiasmatic glioma. Clin-Endocrinol- Oxf .1997;47(1):79-85. 16. Chu-MH, Lec-HC, Shen-EY, Wang-NL , Yeung-CY , Chen-BF , Shih-SL . Gastrointestinal bleeding caused by leiomyoma of the small intestine in a child with neurofibromatosis. Eur-J-Pediatr .1999;158(6): 460-462. |