|
عامل عفونت
سه نوع
ویروس آنفلوانزای
A,B,C
شناخته شده است . آنفلوانزای تیپ
A
با زیر گونه های
(H2N2,H3N2,H1N1)
توانسته است همه گیریها و جهانگیریهای بیماری را ایجاد نماید تیپ
B
ویروس با میزان کمتری مسئول ایجاد همه گیریهای منطقه ای و یا گسترده و
تیپ
C
در
ایجاد موارد تک گیر و همه گیریهای کوچک موضعی نقش داشته است .
مخزن
انسان مخزن اولیه ویروس های آنفلوانزای انسانی است . حیوانات پستاندار
مثل خوک و پرندگان احتمالا به عنوان مخازن سروتیپ های ویروسی جدید برای
انسان به دلیل نو ترکیبی ژنتیکی ویروس های انسانی و حیوانی عمل می کنند
. یک زیر گونه جدید ویروس آنفلوانزا با آنتی ویژن جدید می تواند از
طریق ابتلای افرادی که فاقد ایمنی نسبت به آن هستند باعث ایجاد
جهانگیری بیماری گردد
روش انتقال :
مهم ترین راه انتقال ویروس در محیط های بسته پرجمعیت مثل اتوبوس از
طریق هوا می باشد از آنجا که ویروس آنفلوانزا ممکن است ساعتها در شرایط
سرد و رطوبت کم در محیط زنده بماند انتقال ویروس از طریق ترشحات آلوده
نیز می تواند صورت گیرد .
دوره کمون :
این مدت کوتاه بوده و معمولا بین 1 تا 3 روز است
دوره واگیری :
دفع ویروس احتمالا در بالغین بین 3 تا 5 روز بعد از بروز نشانه های
بالینی بیماری و در کودکان تا 7 روز بعد از آن ادامه خواهد داشت .
حساسیت و مقاومت :
وقتی که یک زیرگونه جدید ویروسی ظاهر می شود تمام کودکان و بالغین غیر
از آنهایی که هنگام بروز همه گیری قبلی با ویروسی مشابه از نظر آنتی
ژنتیک و یا نزدیک به آن آلوده شده اند حساس خواهند بود مصونیت تنها در
مقابل همه سوش ویروسی که بیماری را ایجاد
کرده به وجود می آید ولی دوام و قوام آن بستگی به تغییرات آنتی ژنی(
(Antigenic drift
و
دفعات آلودگی قبلی دارد. تزریق واکسن آنتی باد مربوط به ویروسهای موجود
در آن واکسن را ایجاد نموده و اگر شخصی در واکسینه شده تماس با سروتیپ
مشابه سروتیپ های موجود در واکسن را داشته باشد این واکسن برای او جنبه
یک تزریق یادآور را پیدا خواهد کرد در همه گیریها میزان حمله در
گروههای سنی مختلف منعکس کننده میزان کسب ایمنی آنها در تماس های قبلی
با سوش ویروسی مشابه است و به این دلیل در اغلب این همه گیریها بیشتری
میزان بروز را کودکان سن مدرسه دارند
.
 |
