سئوالات رايج در مورد آسم
عوامل خطر و فرجام بيماري
آيا عوامل خطري براي ايجاد آسم وجود دارد؟
احتمالا مهمترين عامل خطر ايجاد آسم ، وجود آلرژي ها در خانواده بيمار است. كودكاني
كه والدين آنها يا ساير اعضاي خانواده آنها دچار آلرژي هستند ، احتمال به ارث بردن
بيماري آلرژيك در آنها افزايش مي يابد. از جمله آلرژي هائي كه در خانواده ها بروز
مي نمايد مي توان از آسم ، آلرژي بيني ، اگزما ، كهير و آلرژي غذايي نام برد.
معمولاً الگوي وراثتي خاصي وجود ندارد ، به عبارتي ديگر ممكن است يكي از والدين
دچار آلرژي بيني باشد و يكي از فرزندانش دچار آسم شود ، ديگري اگزما داشته باشد و
سومي اصلاً مبتلا به هيچگونه آلرژي نباشد. كساني كه در خانواده هايي مبتلا به آلرژي
زندگي مي كنند مستعد برخوردار بودن از سلول هايي هستند كه مواد شيميايي از خود آزاد
مي كنند و منجر به بروز التهاب موضعي و واكنش هاي آلرژيك بدنبال تماس با آلرژي زاها
و يا محرك ها مي شوند.
استعمال دخانيات در فضاي منزل منجر به افزايش خطر بروز آسم مي شود و تأكيد بر اين
نكته مهم است، زيرا كه اجتناب از استعمال دخانيات در فضاهاي بسته ، يك راه ساده
كاهش خطر بروز آسم در كودكان است. مطالعات اخير نشان مي دهد كه آسم در كودكاني كه
با مقادير خيلي زياد گرد و غبار منزل مواجه هستند شايع تر است. آسم در نوزادان نارس
(تولد بيش از 36 هفته حاملگي) شايع تر است و اين امر حتي در صورتي كه نوزادان نارس
به علت ريه هاي كم رشد يافته در بدو تولد دچار اشكال در تنفس نباشد نيز صادق است.
آيا كودكاني كه مبتلا به آسم است خوب مي شود؟
گرچه آسم يك بيماري بالقوه خطرناك است ولي با درمان مناسب اكثر كودكان خوب مي شوند.
بهترين مطالعاتي كه بر روي سرانجام دراز مدت آسم شده در استراليا انجام گرفته است و
نشان داده كه دو سوم كودكان مبتلا به آسم بهبود مي يابند كه گاهي اين امر قبل از
بلوغ و يا حوالي آن است ولي در تعداد كمي از بيماران در دوران بزرگسالي ، بيماري
عود مي كند. در بيشتر يك سوم باقي مانده نيز با افزايش سن ، بيماري آنها بهبود مي
يابد و بيشر يك سوم باقي مانده نيز با افزايش سن ، بيماري آنها بهبود مي يابد و فقط
حدود 10% از كودكان مبتلا به آسم در بزرگسالي نيز آسم را به عنوان يك مشكل عمده
تجربه مي كنند. بررسي هاي اخير نشان داده است كه در كودكان كم سن و سال ، دو نوع
آسم وجود دارد.
·
در نوع اول :
كودكان
با راههاي هوايي نسبتاً باريك بدنيا مي آيند و وقتي اين راههاي هوايي ، بدنبال
التهاب پوششي دروني كه بر اثر عفونت هاي ويروسي رخ مي دهد تنگ تر مي شوند ، در اثر
آن علائم آسم بروز مي نمايد. در صورتي كه مادر در طي حاملگي سيگار بكشد احتمال
بيشتري دارد كه نوزادش دچار راههاي هوايي نسبتاً باريك شود. هنگامي كه نوزاد رشد مي
كند راههاي هوايي وي وسعت بيشتري يافته و احتمال آنكه عفونت هاي ويروسي بتوانند
راههاي هوايي را تنگ كرده و علائم آسم را بروز دهند كم مي شود. در نتيجه اين دسته
كودكان به هنگام بروز عفونت هاي ويروسي مانند سرماخوردگي دچار علائم آسم مي شوند و
بيماري آنها در طول مدت كودكي بهبود مي يابد.
-
در نوع دوم : كودك به آلرژي هايي مانند آسم ، آلرژي بيني و اگزما مبتلا است.
اين كودكان به هنگام برخورد با موادي مانند گرده گياهان و حيواناتي كه به آنها
حساسيت دارند دچار علائم آسم مي شوند و آنها اغلب همان علائمي را از خود بروز
مي دهند كه بدنبال عفونت هاي ويروسي تنفسي مشاهده مي شود. احتمالاً اين كودكان
استعداد به آلرژي را از والدين خود به ارث برده اند. احتمال بيشتري نيز وجود
دارد كه اين كودكان در طي رشد ، آسم و آلرژي بيني را حفظ كنند و كمتر احتمال مي
رود كه از آسم بطور كلي رهايي يابند
