درمان آسم کودکان
خلاصه
آسم شايع ترين بيماری مزمن در کودکان و جوانان است که به مقدار زيادی
موجب بالا رفتن کلی ميزان بيماری زايي ، مرگ و مير و هزينه مراقبت های
بهداشتی می شود . بروز آسم زير 5 سالگی از هر سن بالاتری بيشتر است .
افزون بر مرگ و مير فزاينده بر اثر ایين بيماری ، آسم در همه ی جهان
تاثير زيادی بر کيفيت زندگی ، ميزان جنب و جوش و فعاليت تحصیلی کودکان
وارد می کند . افزایش هشدار دهنده ی اخيـــــــر در بيماری زايي و مرگ و
مير آسم بيش از پيش باعث توجه جهانی بر تحقيقات آسم شده است که از
مطالعات پايه درباره ی مکانيزم های مولکولی و سلولی آن تا برنامه های
نوين درمانی گسترش می يابد . با شناخت بهتر مکانيزم های بيماری زايي در
آسم ، پيشرفت در برنامه های درمانی آن و اجرای اقدامات پيش گيرانه ،
اطلاعات جديدی به دست آمده است که بايد کنترل علائم بيماری و " کيفيت
زندگی " کودکان مبتلا به آسم را ارتقاء دهد
به خوبی
روشن شده است که درمان مناسب کودک مبتلا به آسم يک روش نهادمندی است که
بر کاستن آثار بیماری بر کودک و خانواده اش متمرکز است . افزون بر اين ،
روشن شده است که دو عامل از اصلی ترين عواملی که به بيماری زايي و تلفات
آســــم کمک می کنند ، " تشخيص نادرست " و " درمان نامناسب " می باشند ،
که هر دو معمولا به دليل کمبود آموزش ( به بيماران و خانواده ها ) روی می
دهند
پيشرفت هايي که در شناخت
علمی مکانيزم های موثر در آسم به دست آمده به معالجه ای رهنمون شده است
که می تواند به مقدار قابل توجهی سلامتی بيماران آسمـــــی را بهبود دهد.
[ کتاب] راهنمايي هايي برای تشخيص و درمان آسم " ، (" راهنما") که حاصل
تشريک مساعی " سازمان جهانی بهداشت " (WHO
) و موسسه ی ملی قلب ، ريه و خون ايالات متحده (NHLBI
) می باشد و در سال 1997 روز آمده شده است راهبردهايي جهانی را برای
درمان آسم و پيش گيری آن پيشنهاد می کند "راهنما" بر موارد زير تاکيد می
نمايد :
1.
ارزيابی و کنترل علائم بيماری و پيگيری و مراقبت از بيماران
2.
کنترل عوامل محيطی برای محدود کردن تماس با حساسيت زاها و ديگر عوامل
ايجاد کننده آسم 3.
استفاده از داروهای مناسب
4.
آموزش بيمار و خانواده اش در مورد آسم
" راهنما
" اصول و شناخت نوينی از آسم و شيوه درمان آن را با تاکيد بر اهميت نقش
التهاب در گسترش بيماری ، توجه به اهميت اندازه گيری کارکرد ريه و تاکيد
بر نياز به پديد آمدن همکاری نزديک ميان بيماران ، پزشکان و ديگـــــر
مراقبين بهداشتی با آموزش بيمارن ترويج می نمايد . بر اين اســــــاس
طبقه بندی آسم برونشی می تواند متناسب با سن ، علت شناسی ، ويژگی ها يا
شدت بيماری پايه ريزی شود . طبقه بندی آسم بر پايه ی شدت علائم آن
ابتدائا به عنوان روشی برای درمان درست طراحی شده است . عموما يک روش گام
به گام به عنوان راهنمای درمان داروئی متناسب با شدت بيمــــاری ( آسم
متناوب ، و يا آسم خفيف ، متوسط و شديد مداوم ) و نيز برای پيش گيری و
کنترل علائم ، کاهش بسامد و شدت حمله آسم و رفع انسداد راه های هوايي به
کار گرفته می شود .
بدينسان درمان بيماری خفيف و متناوب شايد نياز به يک برنامه جامع برای کنترل
التهاب و هم چنين باز کردن راه های هوايي داشته باشد . آسم شديد می تواند
به يک مشکل بالينی مهم تبديل شود که محتاج مراقبت تخصصی و روش های درمانی
گوناگون باشد .توصيه های درمــــــــانی که در اين قسمت می شود نشانگر
اين نظریه علمی است که می گويد آسم يک بيماری مزمن با دوره های بازگشت
کننده محدودیت جریان هوا ، توليد ترشحات مخاطی و سرفه است .داروهای آسم
به دو دسته کلی بخش بندی می شوند :
1.
داروهای کنترل دراز مدت ( داروهای ضد التهابی ) برای کنترل علائم مزمن ،
که روزانه برای يک دوره ی دراز مدت بمنظور رفع علائم بيماری و کنترل آسم
مداوم به کار می رود .
2.
داروهای زوداثر ( بازکنندگان کوتاه مدت راه های هوايي ) که برای رفع سريع
علائم حاد ناشی از انسداد جريان هوا و برطرف کردن راه های هوايي که هم
زمان وجود دارد مصرف می شوند ( اين داروها همچنين با عنوان باز کننده يا
داروهای نجات حاد شناخته می شوند ).
بيماران
مبتلا به آسم مداوم هر دو نوع داروها را نیاز دارند . داروهای ضد التهابی
به عنوان درمان اصلی ، برای کودکان شامل کرومولين سديم و استروئيدها می
باشند . بازکننده های راه های هوايي شامل باز کننده های کوتاه مدت
بتاآدرنرژيک ، تئوفيلین و داروهای خوراکی طولانی اثر بتاآدرنرژيک به
عنوان درمان کمکی استفاده می شوند . کورتيکواستروئيدها به صورت خوراکی يا
تزريقی در دوره های کوتاه مدت ( روزانه به مدت چند روز ) برای آسم شديد
به کار می روند ، استفاده ی دراز مدت کورتيکو استروئيدهای خوراکی برای
آسم شديد مزمن که به اندازه ی کافی با استروئيدهای استنشاقی کنترل نشده
است با مقدار مصرف بيشتر دارو انجام می شود .
مصرف شکل استنشاقی داروها برای کودکان ترجيح داده می شود . چرا که آنها
عموما اثرات جانبی کمتری دارند . داروهايي مانند بتاآگونيست ها ،
ايپراتروپيوم برمايد ، و کرومولين سديم می توانند به صورت افشانه ای مصرف
شوند .آسم يار نيز می تواند برای مصرف داروهای استنشاقی در کودکان و ساير
گروه های سنی وهمراه با ماسک صورت برای کودکان خردسال تر مفيدتر باشد و
به کار گرفته شود
|
