|
استاد دكتر محمد قريب مرد مسلمان متعهدي بود كه همه عمر پربار
خويش را با اين دو صفت گذرانيد. اعتقادات ديني وي كه از پرورش
صحيح در خانواده متدين ريشه گرفته بود نه تنها با جواني وسفر
فرنگ وغور وتفحص درفرهنگ وتمدن غرب كاستي نيافت , كه روزبروز
برعمق وظرافت آن افزوده شد.
آنچه دكترمحمد قريب را شاخص مي نمود هوش سرشار, علاقه به فراگيري
, قدرت كارواستقامت در مقابل مشكلات بود.
كلاس درس استاد كه تقريبا هميشه بر بالين بيمار بود , درنوع خود
مكتبي از پيشرفته ترين روشهاي علمي كنوني به شمارمي رفت . استاد
شاگرد
را
در برابر بيمار ومسايل وي قرار مي داد , وي را به تفكر وتعقل
وسخن گفتن وا مي داشت وسپس راهنمايي مي نمود.
دكتر محمد قريب به سال 1288 در تهران در خانواده اي اصيل ومذهبي
به دنيا آمد. پدرش مرحوم علي اصغر از مردم گركان بود . دوران
ابتدايي را در دبستان سيروس ومتوسطه را در دارالفنون
گذرانيد.
درسال 1306 با اولين گروه دانشجويان ايراني براي تحصيل دررشته
پزشكي به فرانسه رفت ودر محضر استادان مشهورزمان به تحصيل طب
پرداخت. او نخستين ايراني بود كه در كنكور انترناي پاريس موفق
گرديد ودر رشته هاي اطفال وپوست به ادامه تحصيل پرداخت.
رساله دكتراي خودرا تحت عنوان (( وقفه تنفسي شيرخواران )) با
درجه بسيار خوب گذرانيد و درسال 1317 به ميهن مراجعت نمود.
در سال 1315 با دوشيزه زهرا قريب , دختر مرحوم آقا ميرزا
عبدالعظيم خان قريب ازدواج كرد ونتيجه اين پيوند مبارك دو پسرودو
دختر مي باشد. پسران ايشان به پزشكي اشتغال دارند.
استاد در سال 1319 شروع به تدريس در دانشكده پزشكي تهران نمود.
دكتر محمد قريب ابتدا در بيمارستان رازي وسپس در بخش كودكان
بيمارستان هزار تختخوابي شروع به فعاليت نمود. در سال 1347 بعد
از پايان ساختمان مركز طبي كودكان كه توسط ايشان ومرحوم دكتر حسن
اهري پايه گذاري شده بود به ادامه فعاليت در اين مركز پرداخت.
درسال 1319 ((كتاب بيماريهاي اطفال )) را به رشته تحرير در آورد
و در سال 1335 به تجديد نظر و چاپ مجدد آن مبادرت نمود . به
اتفاق مرحوم دكتر حسن اهري دو جلد كتاب به نام (( مشكلات طب
كودكان)) تاليف كرد كه بسيار جالب وآموزنده است.
ايشان پايه گذار ((انجمن پزشكان كودكان ايران )) بود. سالها مقام
پيشكسوتي ورياست انجمن را بر عهده داشت. در جامعه بين المللي
اطباء اطفال از افراد سرشناس بود ويك بار نيز يه عضويت هيات
رئيسه آن انتخاب گرديد.
مرحوم دكترقريب سفرهاي متعدد به نقاط مختلف گيتي نمود ولي بارها
اذعان مي نمود كه هرگز به اندازه سفر حج ولحظات لبيك از ساعات
زندگي خود لذت نبرده است واين سعادت دوبار نصيب وي گرديد.
سالهاي آخرعمراستاد بهترين درس براي شاگردانش بود. بيماري كشنده
سرطان براي مردي كه خود همه چيز را مي دانست, هرگز وي را ازراه
راست ادامه تدريس , معاينه بيماران وكمك به درماندگان باز نداشت.
ايمان وي به خدا در آن ايام واضح تر گشت . حتي در بستر بيماري
درآخرين روزهاي حيات لحظه اي دم از شكر خالق فرو نبست. تنها چند
روزي ازدرس و بحث باز ماند.
استاد در اول بهمن 1353 در سن 65 سالگي در حالي كه پرتو وجودش به
ياران و درماندگان روشني مي داد به سراي باقي شتافت.
براي روح آن بزرگوار طلب رحمت خداوندي وبراي همسر محترم فرزندان
وياران ارجمندش تندرستي و توفيق خدمت آرزو مي كنيم . يادش همواره
گرامي باد.
|
