نقش والدین در برخورد با رفتارهای تغذیه ای کودک

دوران پیش دبستانی همانطور که قبلا ذکر شد اغلب دوران دشوار برای والدین است چرا که آنها نگران کم شدن اشتهای کودک خود هستند. باید به خاطر داشت که جدال بر سر غذا خوردن کودک جدالی بی حاصل است. هیچ کودکی را نمی توان به زور وادار به غذا خوردن کرد. کافی است پدر و مادر به خاطر داشته باشند که این دوره بخشی از سیر تکاملی کودک بوده و گذرا است. به علاوه آنان هنوز هم میتوانند انواع غذاها را به کودک عرضه کنند و قادرند محدودیت هایی برای رفتارها و عادات غلط تغذیه ای او قائل شوند.

به این ترتیب نه یک رویکرد سخت گیرانه صحیح است
 و نه رفتاری بیش از حد سهل گیرانه.

والدین باید انواع گوناگون غذاها، ازجمله غذاهای مطلوب کودک به او ارائه نمایند و برای جایگزینی غذاهایی که کودک به خوردن آنها تمایلی ندارد جانشین های دیگری از همان گروه غذایی به او عرضه نمایند. کودکان پیش دبستانی اشتهای متغیری دارند و حجم معده آنها نیز کم است بنابراین بهترین نتیجه با فراهم کردن حجمهای کمتر غذا اما در وعده های مکرر در طول روز حاصل می شود. به عبارت دیگر به جز وعده های اصلی غذا، کودک پیش دبستانی نیاز به میان وعده ها نیز دارد. این میان وعده ها باید حاوی مواد مغذی باشند و از نظر زمانی طوری به کودک عرضه شوند که در عین کمک به کل دریافتی مواد غذایی روزانه کودک، سبب اختلال در صرف وعده های اصلی غذا نشوند. اندازه وعده های غذایی ممکن است به نظر بالغین کم و ناکافی برسد. به عنوان یک قانون سرانگشتی میتوان گفت اگر کودک از یک یا دو نمونه غذایی که از همه گروه های غذایی تهیه و به او عرضه میشود، حداقل یک قاشق غذاخوری به ازاء هر سال سن خود، مصرف کند مناسب است و اگر اشتهای بیشتری دارد میتوان مقدار بیشتری غذا به او داد. اکثر کودکان در این سن کلا 4 تا 6 بار در روز غذا می خورند. در میان وعده ها باید میزان مصرف بیسکویت وچیپس های آماده را بسیار محدود نمود و از مواد غذایی که اثر کمتری در ایجاد پوسیدگی دندان دارند استفاده کرد. میان وعده های سالم و بی ضرر عبارتند از : میوه های تازه، پنیر، سبزی های خام، شیر و آب - میوه ها.

در کودکان پیش دبستانی، به جز طعم غذا عوامل دیگری نیز در پذیرش غذا توسط کودک نقش دارند.آنان در این سن میل ندارند غذاهای مختلف را در ظرف غذایشان بریزند و با هم مخلوط کنند. همچنین بیشتر تمایل دارند غذا ولرم باشد. غذاهای خیلی سرد یا خیلی گرم را نمی پسندند. بسیاری از غذاها به علت بویشان و نه طعمشان توسط کودک رد می شوند. کودکان اغلب دوست دارند طعم غذا ملایم باشد.

در بسیاری از موارد،از خوردن بیسکوئیت های شکسته امتناع میکنند و یا ساندویچی را که به نظر آنها به روشی نادرست برش داده شده است نمی خورند.

سال های پیش دبستانی در شکل گیری رفتارهای مثبت غذایی کودک و آموختن نحوه انتخاب غذاهای مناسب، اهمیت ویژه ای دارد. این پدیده با ایجاد محیطی که هم از نظر فیزیکی و هم از نظر عاطفی برای کودک دلپذیر باشد فراهم می گردد. محیط از نظر عاطفی باید آرام باشد و در آن به کودک محبت و توجه فراوان شود. از نظر فیزیکی نیز کودک باید در هنگام صرف غذا راحت باشد. نباید او را وادار کرد در حالی که پاهایش آویخته است و دست هایش به سختی به سطح میز میرسد غذا بخورد. باید از صندلی ها و وسایل غذاخوری مناسب کودک استفاده نمود.

کودکان اگر خسته باشند، خوب غذا نمی خورند ولی اگر فعالیت کافی در زمان های مناسب داشته باشند اشتهایشان تحریک می شود بنابراین در زمان بندی اوقات بازی، استراحت و تغذیه کودک باید به این مسئله مهم توجه نمود.